“... ก็เพราะพวกเรางานยุ่ง เพราะพวกเรามันสมองดีเลิศจึงคิดแต่จะส่งจิตออกนอกจนเลยเขตเลยแดนนั่นแหล่ะ มันจึงทำให้พวกเราต่างคนต่างเครียด ซึ่งหากว่าไม่มีความยับยั้งชั่งใจแล้วล่ะก็ อย่างน้อยๆก็ทำให้ตัวเองหงุดหงิด มากกว่านั้นก็เกิดการกระทบกระทั่งกันระหว่างคนรอบข้างทั้งเพื่อนร่วมงาน [...]
"...อย่าได้หลงลืมตัวเองจนเกินไป...ว่าตัวเองเป็นผู้มีความรู้ความสามารถเลิศกว่าคนอื่น...ว่าตัวเองเป็นคนรุ่นใหม่...เป็นนักวิทยาศาสตร์... ตราบใดที่เรายังหัวเราะ... [...]
"...เวลาหิวมันก็อ่อนแรง กระสับกระส่าย หงุดหงิดงุ่นง่าน ไม่มีอารมณ์ที่จะทำงานหรอก...ต้องไปหาอาหารกินซะ...กินไปเรื่อย ๆ ทีละคำ [...]
"..."สิ่งที่ชั่วร้ายที่สุด"...ไม่ได้อยู่กับคนนั้นคนนี้...ไม่ได้อยู่กับสิ่งนั้นสิ่งนี้หรอก...แต่มันอยู่ในจิตในใจของเรานี่แหละ !!!...สร้าง "สติ" ให้เข้มแข็งเข้าไว้ "จิต" จะได้มีกำลัง [...]
"...การที่เราจะตั้งความหวังไว้สูง ๆ [...]
"...เคยถ่ายรูปมั๊ย..เมื่อเราโฟกัสไปที่จุดไหน จุดนั้นก็จะชัดเจน...ยิ่งค่อย ๆ ซูมเข้ามาใกล้ ๆ ก็จะยิ่งเด่นชัดขึ้นเรื่อย [...]
"...ก้อนน้ำแข็งที่เราหยิบใส่แก้ว จะให้มันเนียนสนิทเป็นรูปทรงเดียวกับแก้วก็คงจะเป็นไปได้ยาก... หากแต่จะให้แก้วบีบตัวมาสนิทแนบกับก้อนน้ำแข็งก็..."ฝันได้แต่อย่าหวัง"..มีทางเดียวคือ..น้ำแข็งจะต้องละลายตัวเอง...มันจึงจะมีโอกาสเนียนสนิทกับรูปทรงของแก้ว...แต่ถึงอย่างไร...น้ำก็คือน้ำ...น้ำไม่ใช่แก้ว...แก้วก็ไม่ใช่น้ำ...แต่ก็สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างเนียน...ฉันใดก็ฉันนั้น...เราไม่สามารถที่จะไปบังคับสรรพสิ่งให้ได้ดั่งใจเราทุกอย่างไปหรอก...เรามีสิทธิ์เพียงแค่เรียนรู้กับบริหารจัดการตัวเอง ให้สามารถอยู่ร่วมกับสรรพสิ่งให้ได้เท่านั้น..แต่ถึงอย่างไร..เราก็คือเรานั้นแหละ!!!..." บางตอนในการบรรยายธรรมโดย... พระอาจารย์อังคาร อัคคธัมโมณ [...]
"...เทศน์กัณฑ์แรกของพระพุทธเจ้าก็ "ธัมมจักกัปปวัตนสูตร" [...]
"ดีพร้อม" " ..."ทำดีแล้วก็อย่าติดดี"...จงแสดงความปรารถนาดี (ทั้งกาย วาจา ใจ) [...]
“...ความจริงจะว่าไปพวกเรานั้นมีโอกาสฟังธรรมสัมผัสกับธรรมะมากกว่าเจ้าชายสิทธัตถะซะอีก เพียงแต่ขาดการโอปนยิโก คือ ขาดการพิจารณาเทียบเคียงน้อมเข้ามาดูตัวเองเท่านั้น ... เป็นหมอ เป็นพยาบาล [...]
