“…“คนรุ่นใหม่” ที่แท้จริงนั้นย่อมจะมีจิตสำนึกที่เฝ้าเตือนตนเองอยู่เสมอในการที่จะไม่ไปละเมิดผู้อื่นหรือสัตว์อื่นให้ได้รับความเดือดร้อน…เพราะรู้ดีว่าการไปเบียดเบียนผู้อื่น สัตว์อื่นนี่แหละคือ หนทางที่จะนำไปสู่การเวียนว่ายตายเกิดอันไม่มีที่สิ้นสุด…ซึ่งแน่นอนนั่นคือ หนทางแห่งทุกข์…ถ้าหากไม่มีจิตสำนึก อย่างนี้แล้วล่ะก็…ต่อให้มีการศึกษามีความรู้ความสามารถ มีหน้าที่การงานดีเลิศขนาดไหนก็…เป็นได้เพียงแค่…“คนรุ่นเก่าที่มาเกิดในยุคใหม่” เท่านั้นแหละ…ที่ยังคงมีพฤติกรรมถาวรที่ “เห็นแก่ตัว” ยังเพียบพร้อมไปด้วยสัญชาตญาณของการแสวงหาซึ่ง กิน กาม เกียรติ แล้วก็ระแวงภัย อยู่เหมือนเดิม…หากแต่จะร้ายและอันตรายมากกว่า “คนรุ่นเก่าที่เกิดในยุคเก่า” ซะอีก…เนื่องจากศักยภาพของสมองที่วิวัฒนาการมากขึ้นเป็นร้อยเท่าพันทวี…การแสวงหาซึ่ง กิน กาม เกียรติ แล้วก็คิดที่จะปกป้องตัวเอง จึงไร้ขอบเขต..ไร้รูปแบบ..ตามกำลังของความเห็นแก่ตัว ที่มืดบอดจะผลักดันออกมามากน้อยแค่ไหนเท่านั้นแหละ !!!…”
บางตอนในบรรยายธรรม
โดย …ท่านพระอาจารย์อังคาร อัคคธัมโม
เมื่อวันที่ 29 สิงหาคม 2566
ณ โรงเรียนเฉลิมขวัญสตรี จ.พิษณุโลก
