เหตุกับผล

“…การที่เราจะตั้งความหวังไว้สูง ๆ อย่างที่ “คุณหมอ” ถามว่า …ถ้าเราอยากจะเป็นพระโสดาบันในชาตินี้จะได้มั๊ย ? แล้วผิดมั๊ยที่คิดหรือตั้งใจแบบนี้ ?…ก็อยากจะตอบว่าไม่ผิดหรอก กลับจะเป็นเรื่องมหามงคลเสียอีกที่มีจิตเจตนาแบบนี้…แต่ประเด็นสำคัญมันอยู่ที่ว่า…เราจะสร้าง “เหตุ” ได้สมดุลกับ “ผล” ที่ตัวเองพึงหวังได้หรือไม่เท่านั้นแหละ…ไม่ใช่ทำงาน “อดิเรก” แต่หวังผลระดับ “อุตสาหกรรม” มันก็คงเป็นไปไม่ได้…เป็นไปไม่ได้ในที่นี้หมายถึงเป็นไปไม่ได้ “ในชาตินี้” เท่านั้นนะ…หากแต่ “เหตุ” ที่ทำไว้แล้วนั้นไม่ว่ามันจะน้อยแค่ไหนมันก็จะเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้เรามี “อุปนิสัย” ในการที่จะบำเพ็ญเพียรในภพหน้าชาติหน้าต่อไปจนถึงจุดมุ่งหวังของเราในที่สุด…ส่วนจะช้าหรือเร็วนั้นก็ขึ้นอยู่กับการสร้าง “เหตุ” ของเราอีกนั่นแหละ…ขอย้ำ..!!! …แต่ถ้าเป็นประเภท “เหตุ” ไม่สน “ผล” จะเอาแล้วละก็… “ฝันได้แต่อย่าหวัง”… “คุณหมอ” คงไม่อยู่ในประเภทหลังนี่ล่ะมั้ง !!!…”