มิตรแท้

…มิตรแท้…

“…ถ้าพวกเรามี “พุทโธ” เป็นสรณะเป็นที่พึ่งที่ระลึกในจิตในใจอยู่เสมอ “พุทโธ” ก็จะเป็น “มิตรแท้” ของเราทั้งเมื่อยังมีชีวิตหรือเมื่อหมดลมหายใจไปแล้วในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ “พุทโธ” ก็จะคอยเบรคคอยเตือนเป็นที่หลบที่พักพิงของเราไม่ให้มันกระเจิดกระเจิงไปตามสิ่งเร้าสิ่งยั่วยุภายนอกต่าง ๆ …มันจะได้ไม่ทุกข์จนเกินไป…นี่คือสิ่งที่จะแตะต้องได้ทางรูปธรรม ทางกายภาพในการปฏิบัติธรรม…

…ต่อเมื่อหมดลมหายใจไปแล้ว…ก็จะไม่มีใครหรอกที่จะติดตามเราไปได้…หากเราไม่ทิ้งมิตรแท้ เพื่อนแท้ คือ “พุทโธ” …เพื่อนแท้มิตรแท้นี้ก็จะคอยเคียงข้างคอยปกป้องไม่ให้เรา…ว้าเหว่…ไม่ให้เราหวั่นไหวไปกับ “ความหลง” ในรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ จนเกินไป…โอกาสที่เราจะไปสู่ …”มิติ” ที่ดี ๆ ก็จะมีมากยิ่ง ๆ ขึ้นไปตามกำลังของสติปัญญา ศรัทธา ความเพียร ของใครของมัน…แต่ที่แน่ ๆ เมื่อถึงเวลานั้นจริง ๆ เราจะไม่มีใครเคียงข้างเราได้เลย…ไม่ว่าเราจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม…เงินทองส่งแค่โรงพยาบาล …ลูกหลานญาติพี่น้องก็ส่งแค่ “เมรุ” เท่านั้นแหละ !!!…”

บางตอนในการบรรยายธรรม
โดย ท่านพระอาจารย์อังคาร อัคคธัมโม
ณ ระเบียงรมณีย์
ตึกภูมิสิริมังคลานุสรณ์ ชั้น 14 โรงพยาบาลจุฬาลงณ์
เมื่อ วันที่ 25 พฤษภาคม 2560