ท่านพระอาจารย์อังคาร อัคคธัมโม วัดป่าน้ำโจน จ.พิษณุโลก ได้เมตตานำปฏิภาวนา-แสดงธรรม ณ วัดปทุมวนาราม ตามคำกราบนิมนต์ของคุณดนัย จันทร์เจ้าฉาย ประธานมูลนิธิธรรมดีและคณะ เมื่อวันที่ ๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๖๕
เป็นเวลา 2 ชั่วโมง
คุณดนัย จันทร์เจ้าฉาย
ประธานมูลนิธิธรรมดี
คุณอาทิตย์ ชีวณิชชากร
Interior Design
The hardware revival
เราจะต้องฝืนความคิด ความเห็นเดิม ๆ ของเราหมด อยากคิดเรื่องนั้นเรื่องนี้ก็ไม่ให้ไปคิดไปปรุง ดึงให้มาอยู่กับลมหายใจนี่ซะ หายใจเข้าก็พุท หายใจออกก็โธ พุท..โธ..ๆๆ
ท่านพระอาจารย์อังคาร อัคคธัมโม
คุณภาคภูมิ รชตะธราดล
นักลงทุนอิสระ
อาจารย์สุนทรี ผลวิวัฒน์
รองคณบดีคณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ
“แผ่เมตตาหลังจากนั่งภาวนาเสร็จ”
สาธุ…บุญกุศลใดหากเกิดขึ้นแล้วมีขึ้นแล้วแก่ข้าพเจ้านี้ ก็ขอให้สรรพสัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนเกิด แก่ เจ็บ ตาย อยู่ในวัฏสงสารนี้ทุกผู้ทุกคน ทุกรูปทุกนาม ทุกตัวทุกตน…ขอจงเป็นผู้มีส่วนแห่งบุญนี้ด้วย…หากตกทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้าถึงสุขแล้วก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป …สาธุ
“ หินลับปัญญา ”
“…การปฏิบัติธรรม…นั่งสมาธิ…ภาวนา…ถ้าไม่มาพิจารณา “ความเจ็บปวด” แล้วก็ “ความตาย”นี้…แล้วจะไปพิจารณาอะไร?…แล้วถ้าไม่มานั่งนิ่ง ๆ อยู่เฉย ๆ นาน ๆ จะเห็นมั๊ยล่ะ…ความเจ็บปวดที่ชัดเจน…นี่ล่ะ “ทุกข์”…หาสิทีนี้หา “สมุทัย” น่ะ…ความเห็นว่าทุกข์ก็อยู่ใน “ไตรลักษณ์” (เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป) นั้นชอบแล้ว…แล้วก็คิดที่จะหาสมุทัยนั่นล่ะ “มรรค”…แต่จะไปถึง “นิโรธ”เมื่อไหร่อีกเรื่องหนึ่งนั่นคือ “ผล” …ตอนนี้เรากำลังสร้าง “เหตุ” อยู่… “ทุกขเวทนา” นี่แหละ “หินลับปัญญา” ล่ะ…เกิดมาแล้วจะไม่ให้ แก่ เจ็บ… แล้วก็ตายเป็นไปไม่ได้ …สิ่งที่ทำได้คือ…ผลิต “ปัญญา” ที่มีคุณภาพขึ้นมา…จึงจะสามารถอยู่ร่วมกับมันได้อย่างทุกข์น้อยหรือไม่ทุกข์เลย…ตามกำลังของ…”ปัญญา” ที่ “ซ.ต.พ.” แล้ว…คือเป็นผลที่เกิดจากการปฏิบัตินี่แหละ…“เจ้าชายสิทธัตถะ” ท่านไปเปลี่ยนแปลงอะไร? ถึงได้เป็น “พระพุทธเจ้า” …ก็เปลี่ยนแปลงความรู้สึกนึกคิดของท่านนั่นแหละจะไปเปลี่ยนแปลงอะไร…ก่อนจะ “ตรัสรู้”ท่านก็นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ ริมฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา ภายใต้แสงจันทร์ ฯลฯ …หลังจาก “ตรัสรู้” แล้ว…สรรพสิ่งภายนอกที่กล่าวมาก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม…พระจันทร์ดวงนั้นก็ยังคงมีอยู่ตราบทุกวันนี้…แต่สิ่งที่หายไปคือ “กิเลส” ที่เคยทำให้ “ดวงจิต” ของพระองค์เศร้าหมอง…พระองค์จึงเป็น”พุทธะ”…ผู้รู้ (รู้ความเป็นจริงของสรรพสิ่งที่ไม่จีรังยั่งยืน ไม่เสถียร ไม่มีสาระแก่นสาร ไม่มีอยู่จริง)..ผู้ตื่น (ตื่นจาก”ความหลง”…หลงยึดหลงถือหลงสำคัญมั่นหมายกับสรรพสิ่งที่ไม่จีรังยั่งยืนนี่แหละ)…ผลก็เลยเป็น “ผู้เบิกบาน”…สรุปแล้วคือท่าน “รู้แจ้งโลก” จาก “ภายใน” ไม่ใช่ “ภายนอก”…แต่อาศัยเรื่องราวภายนอกเป็นตัวเร่ง…ทุกสรรพสิ่งถ้า “จิต” ไม่สำคัญมั่นหมายมันจะมีอะไรมาสำคัญมั่นหมายเรา…หลังจากที่พระองค์ตรัสรู้แล้ว ท่านก็ยังคงมี ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ…อยู่เหมือนเดิม…แล้วก็ยังรับผัสสะกับ รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์ ได้เป็นปกติ…เพียงแต่ไม่มี “กิเลส” ทำ “ปฏิกิริยา” ร่วมกับ “สิ่งเร้า” เท่านั้น “ความเศร้าหมอง” จึงไม่มีกับ “ดวงจิต” ที่บริสุทธิ์ของพระองค์….เช่นเดียวกับ…ความชื้นมี…อ๊อกซิเจน มี…แต่ไม่มี “เหล็ก” ทำ “ปฏิกิริยา” ร่วม… “สนิม” จะไปเกิดตรงไหน?…”
ณ วัดปทุมวนาราม
เมื่อ วันที่ ๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๖๕
ธะนะวัฑฒะโก , ความเจริญทรัพย์
สิริวัฑฒะโก , ความเจริญสิริ
ยะสะวัฑฒะโก , ความเจริญยศ
พะละวัฑฒะโก , ความเจริญกำลัง
วัณณะวัฑฒะโก , ความเจริญวรรณะ
สุขะวัฑฒะโก , ความเจริญสุข
โหตุ สัพพะทา , จงมีแด่ท่านในกาลทั้งปวง
ทุกขะโรคะภะยา เวรา , ทุกข์โรคภัยและเวรทั้งปวง
โสกา สัตตุ จุปัททะวา , ความโศก ศัตรูและอุปัทวะทั้งหลาย
อะเนกา อันตะรายาปิ , ทั้งอันตรายทั้งหลายเป็นเอนก
วินัสสันตุ จะ เตชะสา , จงพินาศไปด้วยเดช
ชะยะสิทธิ ธะนัง ลาภัง , ความชนะ ความสำเร็จ ทรัพย์ ลาภ
โสตถิ ภาคะยัง สุขัง พะลัง , ความสวัสดี ความมีโชค ความสุข กำลัง
สิริ อายุ จะ วัณโณ จะ โภคัง วุฑฒี จะ ยะสะวา , โภคะ ความเจริญ และความเป็นผู้มียศ
สะตะวัสสา จะ อายู จะ , และอายุยืน 100 ปี
ชีวะสิทธี ภะวันตุ เต ฯ ,และความสำเร็จกิจในความเป็นอยู่ จงมีแก่ท่านในกาลทุกเมื่อเทอญ.
ขออนุโมทนาบุญในกุศลจิตกับทุก ๆ ท่าน ด้วยค่ะ…
ขอให้ท่านเจริญรุ่งเรืองทั้งทางโลกและทางธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไปนะคะ สาธุ…สาธุ…สาธุ