โรงพยาบาลจิตเวชนครราชสีมาราชนครินทร์

“…“ยา” มันก็จำเป็นที่จะต้องใช้เพื่อรักษาความผิดปกติทาง…“ร่างกาย” ซึ่งจะนำไปสู่..ความหวาดวิตก กังวล เนื่องจากความ “ไม่รู้” ซึ่งแน่นอน..นั่นย่อมเป็นทุกข์ของสิ่งมีชีวิตที่ยังหลงอยู่ ไม่ว่าเขาว่าเรา… “พระพุทธศาสนา” เป็นคำสอนของ ท่านผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน…คือ “สารตั้งต้น” ที่เราจะนำไปใช้เพื่อผลิต “ปัญญา” ที่จะนำไปแก้การเสียสมดุลของ “ความรู้สึก” ซึ่งเป็นนามธรรม ที่นำ “ทุกข์” มาให้ตัวเองอยู่ตลอดเวลา…จาก “ความหลง” หลงทั่ว ๆไป แบบโลก ๆ ก็อยู่ตามบ้านตามช่องไป หลงมาก ๆ จนแยกผิดแยกถูก แยกดีแยกชั่วไม่ได้ เกลียดแม้กระทั่งตัวเอง ก็ต้องมาพึ่งบารมีความรู้ ความสามารถ …ความมีเมตตาของคุณหมออย่างที่เห็นนี่แหละ !!! …ส่วนคุณหมอก็ต้อง “ภาวนา” เยอะๆจะได้มี เมตตา กรุณา มุทิตาแล้วก็ อุเบกขา ไว้เป็น “ภูมิคุ้มกัน” ตัวเองด้วย…”