มูลนิธิธรรมดี – วัดปทุมวนาราม

… “จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ ” …

จักษุได้เกิดขึ้นแล้วแก่เรา
ญาณได้เกิดขึ้นแล้วแก่เรา
ปัญญาได้เกิดขึ้นแล้วแก่เรา
วิชชาได้เกิดขึ้นแล้วแก่เรา
แสงสว่างได้เกิดขึ้นแล้วแก่เรา

ห้วงน้ำแห่งโอฆะ

“… “เรือ” ต้องอาศัยผืนน้ำจึงจะสามารถลอยลำอยู่ได้…แล้ว “น้ำ” ที่อยู่นอกเรือก็ไม่ได้มีปัญหากับเรือหรอก…ระวังแต่น้ำที่มันจะสาดกระเซ็นไหลเข้าสู่เรือโดยไม่หยุดหย่อนเท่านั้นแหละ ถ้าไม่รู้จักระมัดระวัง ปล่อยให้น้ำมันไหลเข้าสู่เรือเรื่อย ๆ โดยไม่มีปัญญาที่จะหาวิธีเอาน้ำออกจากเรือได้..เดี๋ยวเรือก็จะจมลงสู่ห้วงน้ำ…เปรียบเสมือนกับ รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์…ที่มันอยู่ข้างนอกตามธรรมชาติของมัน มันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ? กับเราหรอก…หากแต่ว่า..ถ้าเราไม่มีปัญญาที่จะรู้เท่าทันมัน มันก็จะไหลเข้าสู่… “ใจ” เราในรูปของ “อารมณ์” ซึ่งไม่ “รัก” ก็ “ชัง” นั่นแหละ ถ้า “รัก” ก็อยากได้ดิ้นรนแสวงหา..หากเกินพอดีก็ ทุกข์ระทมเศร้าหมอง…ซึ่งถ้า “ชัง” ก็อิจฉา ริษยา อาฆาตพยาบาท จองเวร…หากไม่มีปัญญาที่จะสลายออกไปได้.. “อาสวะ” ( เครื่องเศร้าหมอง )..มันก็จะท่วมใน “จิต” ใน “ใจ” ของตัวเราเองนั่นแหละ…
…เมื่อน้ำเข้าเรือ..ผู้มี “ปัญญา” ก็จะรู้จักกรรมวิธีเอาน้ำออกจากเรือ..จนกว่าเรือจะเข้าไปถึงฝั่ง แล้ว “เรา” สามารถขึ้นไปบนฝั่งได้จึงจะเป็น “อิสระ” อย่างแท้จริงจากทั้ง “เรือ” และ “น้ำ” …”

ท่านพระอาจารย์อังคาร อัคคธัมโม